سیارکهای سرگردان، مدارگردهای رها شده در ورای جو زمین، ذرات به جای مانده از دنباله دارها و ... همگی اجرامی هستند که احتمال برخوردشان با زمین و مناطق مسکونی وجود دارد. همین چند وقت پیش بود که دو تلسکوپ از کار افتاده از کنترل مرکز هدایتشان خارج شدند و با زمین برخورد کردند. یکی از این تلسکوپ ها، تلسکوپ فضایی ROSAT بود که با وزنی در حدود سه تن به سوی زمین سقوط کرد. این سقوط در حالی رخ داد که کسی نمی توانست محل دقیق برخورد این تلسکوپ را با زمین پیش بینی کند و همه نگران حوادث مخربی بودند که امکان داشت در اثر این برخورد رخ دهد. اگرچه تیم هدایت این تلسکوپ های فضایی، محاسبه همه جا را کرده بودند و احتمال سقوط آن در مناطق مسکونی نزدیک به صفر بود اما در این گونه موارد کوچتکرین خطا نیز لطمات بسیاری را منجر خواهد شد.

به جز مدارگردهای مصنوعی ساخت بشر که امکان سقوط روی زمین را دارند سیارک های سرگردان منظومه شمسی و برخی دنباله دارها نیز احتمال دارد که با زمین برخورد کنند. به همین منظور ماهواره های مختلفی روی زمین و خارج از آن به ردیابی این گونه اجرام می پردازند تا احتمال برخورد آن ها با سیاره مادریمان را محاسبه کنند.

این برخوردها مورد عجیبی نیستند و در گذشته زمین و حتی در سایر سیارات هم اتفاق افتاده اند. برای مثال می توان به برخورد جرم عظیمی که در میلیون ها سال پیش به زمین اصابت کرد و باعث نابودی دایناسورها شد اشاره کرد. امروزه دهانه های بسیاری در مناطق مختلف زمین کشف شده اند که از آن ها به عنوان دهانه های برخوردی یاد می شود و نشان دهنده برخورد یک جرم سماوی در گذشته با زمین هستند. دهانه های مختلفی که سطح ماه را نیز آبله گون! کرده اند نشان از برخوردهای بسیار زیاد سنگ های سرگردان فضایی با تنها قمر زمین دارند.

سیارک ایتوکاوا

حال که امکان برخورد یک جرم فضایی با زمین وجود دارد دانشمندان مختلف برای مقابله با آن طرح و نقشه های مختلف کشیده اند تا زمین را در برابر آن ها محفوظ نگه دارند. محققان به تازگی شیوه ای جدید را برای از بین بردن سیارکهای مهاجم ارائه داده اند که به کمک آن می توان با استفاده از بمب های اتمی، سیارک های خطرناک را نابود کنند. در صورتی که سیارکی در مسیر برخورد با زمین قرار بگیرد، این طرح جدید می تواند از پیامدهای نجات بخشی برای زمین برخوردار باشد. بر خلاف تصاویری که در فیلم مشهور "آرماگدون" مصور شده اند، قرار نیست که فضانوردانی به سوی سیارک حرکت کرده و پس از حفاری بمبی را درون آن کار بگذارند، بلکه بمب اتم به همراه یک راکت به سمت سیارک خواهد رفت.

فیزیکدانان با استفاده از یکی از قدرتمندترین ابررایانه های جهان در لابراتوار ملی لس آلموس، به محاسبه تاثیرات یک انفجار اتمی بر روی یک سنگ عظیم کیهانی پرداختند. با وجود اینکه ناسا و دیگر آژانسهای فضایی نزدیکترین سیارکها به زمین را ردیابی کرده و مسیر آنها را محاسبه کرده اند، در صورتی که یکی از آنها به صورت غیر منتظره به سمت زمین حرکت کند فاجعه به بار خواهد آمد، از این رو دانشمندان بر این باورند جلوگیری از این فاجعه ارزش آن را دارد که زمین برای وقوع چنین رویدادی در حالت آماده باش قرار داشته باشد.

فیزیکدانان با استفاده از یکی از قدرتمندترین ابررایانه های جهان در لابراتوار ملی لس آلموس، به محاسبه تاثیرات یک انفجار اتمی بر روی یک سنگ عظیم کیهانی پرداختند

در این مطالعه از ابررایانه "سیلو" برای شبیه سازی تاثیر انفجار اتمی یک سیارک استفاده شده است. دانشمندان بر این باورند که سیارکها مجموعه ای متراکم از قطعات سنگی هستند که توسط نیروی گرانش در کنار یکدیگر باقی مانده اند، از این رو یک انفجار اتمی می تواند برای نابود کردن و بی خطر ساختن این سیارکها کافی باشد.

برای انجام این شبیه سازی، از ابعاد و شکل سیارک "ایتوکاوا" با وسعتی به اندازه 250 و طولی برابر 500 متر استفاده شده است، این سیارک گرانیتی است. همانطور که در شبیه سازی دیده می شود، با کار گذاشتن یک مگاتن بمب در این سیارک محققان مشاهده کردند که چگونه امواج ناشی از انفجار از نقطه آغاز در سرتاسر سیارک پراکنده شده و آن را به ذراتی بی خطر تجزیه کرد. ابررایانه سیلو که این شبیه سازی بزرگ را انجام داده به 32 هزار پردازشگر مجهز بوده و از گنجایش محاسباتی 1.35 پتافلاب برخوردار است.

البته نمی توان رابطه این طرح های به ظاهر علمی را با مقاصد سیاسی بی ارتباط دانست چرا که گسترش چنین مواردی در جامعه علمی جهان برای توجیه تولید و نگهداری از بمب های اتمی شیوه ایست که مدت هاست از آن استفاده می شود.